این گروه از حوادث بیشتر در اثر سوختن ناقص گاز، تجمع گازهای مسموم کننده و یا کمبود اکسیژن، به دلیل نقص در دودکش وسایل گازسوز و یا بوسیله وسایل گرمازا با شعله روباز و بدون دودکش (پیک نیک، بخاری گازی بدون دودکش و....) و فقدان تهویه کافی در محلی که دستگاه گازسوز قرار دارد، اتفاق مي‌افتد.

در وسایل گرمازای دودکش دار در صورتی که دودکش بدون نقص باشد عمل تهویه دود (ورود اکسیژن و تخلیه گازهای مصرفی) به خوبی از طریق دودکش، انجام می شود در وسایل گرمازا با شعله روباز و بدون دودکش این شرایط فراهم نیست بنابراین  این وسایل، اکسیژن لازم برای سوختن را نیز از همان محیط می گیرند و گازهای حاصل از سوختن را به همان محیط برمی گردانند و با توجه به سرمای هوا، افراد راه های تهویه، هواکش، پنجره ها، دریچه های کولر و درها را نیز می بندند و در نتیجه عمل تهویه هوا به درستی انجام نمی شود و در اثر سوختن ناقص و وجود گازهای مضر بویژه مونوکسید کربن در محیط، افراد دچار مسمومیت می شوند.

گاز مونوکسید کربن بعد از انتشار در تمامی نقاط محیط به سرعت متراکم می شود و پس از تنفس به راحتی از ریه وارد جریان خون شده و بدلیل میل ترکیبی بالا با هموگلوبين خون،  مانع تبادل اکسیژن در بدن می شود در نتیجه مغز و سایر بافت ها دچار مشکل می شوند در این حالت مسمومیت حاکم شده و سلسله اعصاب فلج می گردد در این زمان قدرت هر گونه اقدامی از فرد مسموم سلب شده (قدرت حرکت و تکلم ) و در نهایت منجر به خواب،  مرگی آرام و خاموش می گردد.